Tymczasowy areszt to środek ostateczny – wyjątkowo dolegliwy i ingerujący w życie oskarżonego oraz jego bliskich. W tej sprawie prokurator dążył do kolejnych miesięcy izolacji, powołując się na grożącą surową karę i potrzebę zabezpieczenia postępowania. Nasza odpowiedź była trójtorowa: konsekwentne egzekwowanie zasady ultima ratio (art. 257 k.p.k.), rygorystyczna kontrola kalendarza postępowania i limitów z art. 263 §2 k.p.k., oraz przedstawienie sądowi realnych alternatyw dla aresztu (poręczenie, dozór, zakazy). Efekt? Sąd odmówił dalszego przedłużenia – uznając, że na tym etapie wystarczają środki wolnościowe. To case study pokazuje, jak zbudować skuteczny plan procesowy: od doboru argumentów, przez „pilnowanie terminów”, po właściwe wnioski, które przekonują sąd, że areszt nie jest konieczny.
Spis treści
Potrzebujesz pomocy adwokata od spraw karnych?
Nie zwlekaj! Zadzwoń lub umów spotkanie bezpośrednio w moim kalendarzu
Tło sprawy
Klient został aresztowany 8 czerwca 2025 r. na 3 miesiące pod zarzutem usiłowania spowodowania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 156 §1 pkt 2 k.k.) oraz innych czynów – w zbiegu i w warunkach powrotu do przestępstwa. Sąd Rejonowy przyjął obawy matactwa i grożącą surową karę (3–20 lat), uznając areszt za jedyny środek zabezpieczający tok postępowania. To rozstrzygnięcie utrzymał Sąd Okręgowy 3 lipca 2025 r.
Nasze cele
- skrócić realny czas izolacji poprzez blokowanie kolejnych wniosków o przedłużenie,
- sukcesywnie „odchudzać” ryzyka procesowe (matactwo/ucieczka),
- zabezpieczyć sytuację życiową klienta i relacje rodzinne na czas izolacji.
Strategia procesowa
- Konsekwentne egzekwowanie zasady proporcjonalności i „ultima ratio” (art. 257 §1 k.p.k.) – wskazywaliśmy czynności, które da się wykonać bez udziału podejrzanego, więc nie uzasadniają one dalszej izolacji. Ten kierunek wprost zaakceptował Sąd Okręgowy w kluczowym postanowieniu z 28 sierpnia 2025 r.
- Atak na przesłankę z art. 263 §2 k.p.k. – pilnowaliśmy granic wynikających z nieprzedłużonego śledztwa (90 dni). Gdy prokurator wniósł o przedłużenie „od razu” o 89 dni (do 2.12.2025), wykazaliśmy, że w danym momencie legalnie można było orzec co najwyżej 1 dzień. Sąd przyznał rację: przedłużył tylko do 4.09.2025, 19:50.
- Alternatywy dla aresztu – składaliśmy wnioski o poręczenie majątkowe, dozór Policji i zakaz opuszczania kraju (m.in. na posiedzeniach 25 i 28 sierpnia).
- Dbałość o warunki izolacji – uzyskaliśmy zgodę prokuratora na wielokrotne widzenia z matką i partnerką (22.08.2025), co było ważne dla stabilizacji sytuacji rodzinnej klienta.
Oś czasu (kluczowe punkty)
- 8.06.2025 – SR stosuje areszt na 3 miesiące (do 3.09.2025, 19:50), wskazując grożącą surową karę i obawę matactwa. Podstawa do dalszej pracy: wiemy, które „obawy” musimy realnie osłabić.
- 16.06.2025 – wnosimy zażalenie; akcent: błędy w ocenie materiału i niewykorzystanie środków wolnościowych.
- 3.07.2025 – SO utrzymuje areszt (wczesny etap, wysoka szkodliwość, realna obawa destabilizacji). Przyjmujemy do wiadomości – zmieniamy taktykę na „kontrola rozszerzeń”.
- 22.08.2025 – uzyskujemy zgodę na wielokrotne widzenia z matką i partnerką.
- 25.08.2025 – SO przedłuża areszt tylko o 1 dzień (do 4.09.2025, 19:50), bo śledztwo nie było przedłużone – więc obowiązuje 90-dniowy limit. To przełom – zamykamy drogę do „hurtowego” przedłużania.
- 26–27.08.2025 – prokurator składa wniosek o kolejne 89 dni (do 2.12.2025), powołując m.in. grożącą surową karę (3–20 lat z art. 156 §1 pkt 2 k.k.) oraz listę planowanych czynności (ponowne przesłuchania, opinie biegłych). Wskazujemy, że te działania nie wymagają obecności podejrzanego.
- 28.08.2025 – SO odmawia dalszego przedłużenia aresztu: czynności, które pozostały, nie uzasadniają izolacji; na tym etapie wystarczą środki wolnościowe. Praktyczny efekt: po upływie aktualnego terminu (4.09.2025, 19:50) areszt wygasa.
Co przesądziło o wyniku (argumenty, które „zagrały”)
- Brak „szczególnych okoliczności” z art. 263 §2 k.p.k. – prokurator wskazał czynności, które albo już wykonano, albo nie wymagały udziału podejrzanego. Sąd uznał, że dotychczasowy, najsurowszy środek był „wystarczający” dla potrzeb śledztwa.
- Proporcjonalność i minimalizacja dolegliwości – sąd przywołał standard „ultima ratio” i orzecznictwo (SA/ETPC), podkreślając, że środki zapobiegawcze nie służą „wygodzie” organów ścigania.
- Pilnowanie kalendarza – wyłapaliśmy, że bez przedłużenia śledztwa nie można „przeskoczyć” 90 dni; sąd mógł dać tylko 1 dzień – i tyle dał.
Rezultat
- Nie doszło do przedłużenia aresztu ponad 4.09.2025 r. – wniosek prokuratora o 89 dni został oddalony; sąd wprost wskazał, że wystarczające będą środki nieizolacyjne.
- Brak jakichkolwiek środków zapobiegawczych.
- Warunki izolacji poprawione – wielokrotne widzenia z najbliższymi.
Wnioski dla Klientów
- Areszt to nie wyrok – na każdym etapie można skutecznie ograniczać jego czas, egzekwując wymogi z art. 257 i 263 k.p.k.
- Liczy się tempo i precyzja – kalendarz śledztwa, zakres planowanych czynności i to, czy wymagają one udziału podejrzanego, często decydują o losie wniosku o przedłużenie.
- Alternatywy trzeba proponować – poręczenie, dozór, zakaz opuszczania kraju – te wnioski muszą leżeć na stole przy każdym posiedzeniu.
Masz jakieś pytania?
Zadzwoń lub umów spotkanie by uzyskać wszystkie niezbędne odpowiedzi.
FAQ
Czy da się zablokować przedłużenie tymczasowego aresztu?
Tak — jeśli prokurator nie wykaże „szczególnych okoliczności” i konieczności izolacji, a zaproponujesz skuteczne środki wolnościowe. Kluczowe są proporcjonalność (ultima ratio) oraz precyzyjna analiza czynności, które można wykonać bez udziału podejrzanego.
Jakie środki mogą zastąpić areszt?
Najczęściej: poręczenie majątkowe (kaucja), dozór Policji z obowiązkiem stawiennictwa, zakaz opuszczania kraju (z zatrzymaniem paszportu), zakaz kontaktowania się i zbliżania do pokrzywdzonych/świadków. Ważne, by przedstawić sądowi spójny pakiet tych rozwiązań.
Kiedy sąd mimo wszystko przedłuży areszt?
Gdy istnieje realna i wykazana dowodami obawa ucieczki, ukrywania się lub matactwa, grozi bardzo surowa kara, a postępowanie wymaga czynności, których nie da się zabezpieczyć inaczej — oraz gdy terminy i formalności po stronie organów są dochowane.
Autor:
adw. Oskar H. Skoczylas
Treści publikowane na blogu Kancelarii Adwokackiej Oskar Skoczylas mają wyłącznie charakter informacyjny i edukacyjny. Nie stanowią porady prawnej, opinii prawnej ani rekomendacji dotyczącej postępowania w indywidualnej sprawie. Materiały te nie uwzględniają specyfiki konkretnego przypadku i nie mogą być traktowane jako podstawa do podejmowania decyzji prawnych.
Publikacje odzwierciedlają stan prawny oraz wiedzę autorów na dzień ich przygotowania. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za skutki działań lub zaniechań podjętych na podstawie treści bloga. W celu uzyskania porady prawnej dostosowanej do indywidualnych okoliczności należy skontaktować się z adwokatem.
Publikacje odzwierciedlają stan prawny oraz wiedzę autorów na dzień ich przygotowania. Kancelaria nie ponosi odpowiedzialności za skutki działań lub zaniechań podjętych na podstawie treści bloga. W celu uzyskania porady prawnej dostosowanej do indywidualnych okoliczności należy skontaktować się z adwokatem.
.webp)
.png)
